آب‌آوردگی شکم یا آسیت (به انگلیسی: Ascites) به تجمع مایع در حفره صفاقی گفته می‌شود. از نظر بالینی وقتی آسیت قابل تشخیص است که حجم مایع بیش از ۵۰۰ سی سی باشد. آب‌آوردگی شکم دلایل گوناگونی می‌تواند داشته باشد از جمله بیماری‌های کبدی مانند سیروز و سرطان‌های گوارشی. تشخیص با ماتیته جابجا شونده در دق و سونوگرافی است.
گرادیان بالای آلبومین نشان دهنده افزایش فشار ورید باب است.
درمان اولیه با محدودیت سدیم در غذا، محدودیت مایعات، داروهای مدر مانند اسپیرونولاکتون و فورزماید است. در آسیت مقاوم گاه به تخلیه مکرر آسیت یا ایجاد شنت داخل صفاقی و آناستوموز ورید باب به ورید اجوف تحتانی می‌پردازند.
منابع
- سیسیل مبانی طب داخلی. تهران ۲۰۰۴
