آفْت (به انگلیسی: aphthous ulcer) یک بیماری شایع در دهان می‌باشد که ضایعات دردناک نکروتیک در مخاط دهان، زبان و لثه دیده می شود. علت آن ناشناخته است ولی ممکن است خودایمنی باشد. دوره آن حدود یک هفته است و اغلب پس از آن بدون درمان هم بهبود می یابد. درمان اغلب علامتی است و بیشتر از دهانشویه یا قطره استفاده می شود.
اتیولوژی آفت عود کننده دهانی، دقیقا مشخص نیست اما بعضی از عوامل به عنوان علل زمینه ساز برای این بیماری معرفی شده‌اند مانند زمینه ارثی، استرس، اختلالات ایمونولوژیک، عوامل هورمونی، کمبودهای تغذیه‌ای و نقایص خونی، سیگار و حساسیتهای غذایی.
درمان آفت
آفت خودبخود التیام می یابد و معمولاً نیازی به درمان ندارد. درآفت اگر درمانی لازم شود معمولاً علامتی بوده و به دو منظور زیر خواهد بود:
۱ – کاستن از درد و التهاب و استرس ۲ – جلوگیری از اضافه شدن عفونت ثانویه به آن
در یک مطالعه دیده شده که ویتامین ب۱۲ در درمان آفت عود کننده موثر است (2). اغلب دهانشويه هایی مانند بنزیدامین، دیفن هیدرامین، میرتوپلكس و کلرهگزیدین به كار می روند. تغير خميردندان و قطع مصرف سيگارهم مفيدند.
پيشگيری
- كمبود عنصر روي در افراد مبتلا به آفت عود كننده گزارش شده است (1).توصیه می گردد افرادی که مرتباً و به تعداد زیاد آفت می زنند و یا آفت آنها بزرگ بوده و التیام ضايعات زمان زيادي طول می كشد، جهت شناسایی عامل و بیماریهای زمینه ای مستعد کننده تحت معاینات و آزمایشات کامل تری قرار گیرند.
منابع
- دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
(1) http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3467416
(2)http://dx.doi.org/10.3122%2Fjabfm.2009.01.080113
