ترومبوسیتوپنی یعنی کاهش تعداد پلاکتهای خون به کمتر از ۱۴۰۰۰۰ در هر میکرولیتر خون. پلاکتها را ترومبوسیت نیز می‌نامند. تعداد پلاکتها به طور طبیعی ۴۵۰ – ۲۰۰ هزار در هر میکرولیتر خون می‌باشد.
معمولا وجود اختلالات و نارسایی‌های انعقاد خون ( هموستاز ) به صورت خونریزی زیرپوستی و کبودشدگی مخاطی بروز می یابد به خصوص اگر دلیل اختلال انعقاد خون کاهش تعداد پلاکتها یا عدم عملکرد صحیح پلاکتها باشد . این لکه‌های خونریزی زیرپوستی ( وگاه زیر مخاطی ) بر اساس اندازه به نامهای پتشی، پورپورا و اکیموز نام گذاری می شوند .
علل ترومبوسیتوپنی
علل این اختلال به دو دسته کلی کاهش تولید پلاکت و افزایش تخریب پلاکت تقسیم می شوند . علل کاهش تولید مانند نارسایی مغز استخوان، سندرم میلودیسپلازی، ارتشاح مغز استخوان، ساپرسیون مغز استخوان، پرتودرمانی، کمبود تغذیه‌ای، الکلیسم مزمن و عفونتهای ویروسی مانند ایدز هستند .
علل افزایش تخریب مانند پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمنی، پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک، انعقاد داخل عروقی منتشر، هپارین، تخریب مکانیکی ( مثلا ناشی از اختلال عملکرد دریچه آئورت ) و… می باشند .
درمان
معمولا افزایش خونریزی ناشی از ترومبوسیتوپنی نیست مگر اینکه تعداد پلاکتها زیر ۵۰۰۰۰ باشد .در تعداد زیر ۲۰۰۰۰ خطر خونریزی خودبخودی و کشنده گوارشی و مغزی وجود دارد .
درمان ترومبوسیتوپنی بسته به عامل بیماریزا است و درمانهای مختلف از تزریق پلاکت، پلاسمافرزیس ، IVIg، کورتیکواستروئید، اسپلنکتومی، داروهای تضعیف کننده ایمنی مانند سیکلوفسفاماید و آزاتیوپرین و تعویض پلاسما وجود دارد .
منابع
- واشنگتن، درمانهای طب داخلی ۲۰۰۷
- ویکی‌پدیای
