توتون كه از گياه نيكوتيناتا باكوم به دست مي‌آيد قرنهاست كه از سوي انسانها مصرف مي‌شود. اين ماده را مي‌توان دود كرد، جويد يا استنشاق نمود. اولين گزارش درباره اعتياد زايي توتون، در جمله جهان جديد به چاپ رسيد. در آن جمله اعلام شده بود كه سربازان اسپانيائي ميل زيادي به سيگار كشيدن دارند و نمي‌توانند مصرف توتون را متوقف كنند.
وقتي در سال 1828 توانستند نيكوتين را از برگ‌هاي توتون جدا سازند، دانشمندان مطالعه روي تأثيرات اين ماده روي خضر و بدن را آغاز كردند. اين پژوهش‌ها در واقع نشان دادند كه توتون هزاران ماده شيميايي دارد. اما جزء اصلي آن كه روي مغز اثر مي‌گذارد و موجب اعتياد مي‌شود، نيكوتين است. تحقيقات اخير نشان داده‌اند كه اعتياد ناشي از نيكوتين فوق‌العاده قوي است و قدرت اعتيادآوري آن به اندازه ساير مواد مانند هروئين و كوكائين است. برخي از آثار نيكوتين عبارتند از تغيير در نظم تنفس و فشار خون، گرفتگي عروق و افزايش هشياري، بسياري از تأثيرات نيكوتين بواسطه تأثيرات آن روي سيستم عصبي مركزي و پيراموني ايجاد مي شود.
