راهنمای برخورد با بیمار مواجهه یافته با جیوه فلزی

جیوه به سه صورت ترکیبات آلی جیوه، نمک های جیوه و جیوه عنصری مورد استفاده قرار می گیرد. ترکیبات آلی و معدنی جیوه در صورت تماس می توانند مسمومیت ایجاد کننند و بویژه اگر بلعیده شوند، بطور بالقوه کشنده هستند. جیوه ی عنصری یا فلزی سابقاً به عنوان یک ماده کاملاً بی خطر شناخته می شد اما اکنون گزارشاتی مبنی بر ایجاد خطر در تماس استشاقی با آن مشاهده شده است.

جیوه فلزی (elemental mercury) در کارخانه ها و مراکز صنعتی (استخراج و تصفیه معادن)، لوازم خانگی، پزشکی و الکتریکی (دماسنج، ترموستات، آمالگام دندانپزشکی) مورد استفاده قرار می گیرد. بنابراین در مکان های مختلفی ممکن است انتشار محیطی جیوه رخ داده و سبب مواجهه انسان با جیوه شود که بیشتر شامل مدارس و دانشگاه ها (20%)، منازل (17%)، مراکز درمانی (17%)، مراکز تفریحی (13%) و کارخانجات (10%) می باشد(1). بخار جیوه یک محرک ریه، سم کلیه و نوروتوکسین می باشد. انتشار محیطی آن در خانه، محل کار و یا مراکز عمومی می تواند سبب بروز عوارض حاد یا مزمن شود(2).

تعاریف:

این راهنما تعاریف مقادیرکم جیوه ریخته شده و مواجهه های انسانی را تحت پوشش قرار می دهد و شامل مواجهه با ترکیبات جیوه ی آلی (methyl mercury) و نمک های غیر آلی (mercurine chloride) نمی شود. در ضمن این راهنما، مواجه های شغلی تدریجی یا آزاد شدن وسیع صنعتی جیوه را در بر نمی گیرد. این راهنما اصولاً به مقادیر کم ریخته شده (عمدتاً کمتر از 5 میلی لیتر) که در منزل یا فضای عمومی اتفاق افتاده، تمرکز دارد و شامل تماس وریدی و آسپیراسیون نیز نمی شود.

اصطلاح خارج از بیمارستان  (out of hospital) به فاصله زمانی قبل از رسیدن بیمار به مراکز درمانی مجهز اطلاق می شود. تماس حاد به موارد مواجهه در زمان کمتر از 8 ساعت و تماس مزمن به موارد مواجهه در زمان بیشتر از 8 ساعت اطلاق می گردد.

جیوه فلزی:

جیوه (Hg) یک فلز سنگین نقره ای رنگ است که در دمای اتاق مایع است. زمانیکه جیوه ریخته شود و یا جارو شود، به اجزاء کوچکتری شکسته می شود که می تواند به فضاهای کوچک رخنه کند و این امر منجر به افزایش سطح تماس آن می گردد. فشار بخار جیوه با گرما افزایش می یابد. چگالی جیوه 5/13 g/ml می باشد.(چگالی آب در دمای 25 درجه سانتی گراد 1   g/ml می باشد). بخار جیوه، سنگین تر از هواست(3). جذب جیوه از پوست سالم(4) و لوله گوارش ناچیز است(5). 80-70% بخار جیوه توسط ریه ها در هنگام تنفس جذب می شود(6). جیوه در گلبول قرمز و سایر بافت ها توزیع می شود و از سد خونی مغزی عبور کرده و در مغز تجمع می یابد. جیوه از جفت نیز رد می شود(7). جیوه فلزی یک سم سلولی است. یون های جیوه به گروه های سولفیدریل متصل شده و سرانجام ممکن است سبب تغییر در ساختمان و عملکرد پروتئین های کلیوی و آنزیم ها شوند. متابولیسم سلولی ممکن است بدلیل اتصال جیوه به آمین ها و گروه های فسفوریل مختل شود. اعتقاد بر این است که آسیب کلیه بعد از مواجهه با بخار جیوه ممکن است به علت مکانیسم اتوایمیون باشد. جیوه غیر آلی لنفوسیت های T را تحریک کرده و آنتی بادی هایی تولید می کند که سبب آسیب گلومرول می شود(8).

توکسیکوکینتیک:

جذب: جیوه در ابتدا از طریق استنشاق بخار آن جذب می شود. اگر چه جذب آهسته بدلیل آسپیراسیون، رسوبات زیرجلدی و آمبولیزاسیون وریدی بصورت مستقیم نیز گزارش شده است. جیوه فلزی در دمای اتاق بطور متوسط فرار است، اما زمانیکه گرم شود، تبخیر آن بصورت قابل توجهی افزایش می یابد. همچنین تبدیل به بخار ممکن است با آئروسولیزاسیون (aerosolization) تسریع شود و این موارد زمانی اتفاق می افتد که جیوه توسط جاروبرقی جمع شود. 80-75% بخار جیوه بعد از استنشاق جذب می شود. اگر چه عنصر جیوه به مقدار جزیی از طریق روده سالم جذب می شود، اما زمانیکه جیوه بلعیده می شود معمولاً غیر سمی است. در صورت وجود اختلال در حرکت طبیعی دستگاه گوارش، مدت مواجهه مخاط با جیوه بیشتر شده و سبب افزایش یونیزاسیون و سهولت جذب می شود. بطور مشابه اختلالات آناتومیک دستگاه گوارش مثل فیستول و پرفوراسیون ممکن است منجر به نشت جیوه به فضای پریتوئن شود که در آنجا جیوه اکسید شده و در نتیجه اشکال غیرآلی جیوه به راحتی جذب می شود.

توزیع:

بعد از جذب، جیوه به صورت گسترده در همه بافت ها بویژه در کلیه ها، کبد، طحال و سیستم عصبی مرکزی توزیع می شود. عنصر جیوه نمی تواند بصورت کووالانس به سایر ترکیبات متصل شود و سمیت آن بستگی به اکسیداسیون جیوه دارد که توسط آنزیم کاتالاز ابتدا تبدیل به mercurous ion (Hg⁺) و سپس تبدیل به  mercuric ion (Hg²⁺) می شود. بدلیل واکنش اکسیداسیون، کاتیون mercuric به سطح پایه می رسد و در نتیجه توزیع و تظاهرات بعدی مسمومیت با فلز جیوه سرانجام شبیه مسمومیت با نمک جیوه معدنی (غیر آلی) است.

حذف ( جیوه فلزی/ نمک های معدنی (غیرآلی)):

یون های جیوه در کلیه از طریق فیلتراسیون گلومرولی و ارتشاح توبولار و در لوله گوارش از طریق انتقال از عروق مزانتریک روده ارتشاح می یابد. مقادیر کمی بصورت بخار جیوه از سطح پوست و ریه ها تبخیر می شود. نیمه عمر عنصر جیوه و نمک های غیر آلی جیوه تقریباً 30 تا 60 روز تخمین زده شده است(9).

بررسی ذرات ریخته شده جیوه فلزی (عنصری):

مقادیر کم جیوه فلزی (15/0 گرم) که روی فرش یک اتاق کوچک ریخته شده و تا 30 درجه سانتی گراد گرم شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. غلظت ذرات هوایی اندازه گیری شده از 30 سانتی متری سطح فرش برابر با 5، 3/6، 1/8 و 10 mg/m³ در زمان های 20، 40، 60 و 80 دقیقه بعد از ریخته شدن جیوه بود(10).

یک مرکز سلامت عمومی، با بررسی هفت دماسنج و ترموستات شکسته شده، غلظت جیوه بالاتر از mg/m³³ 001/0 پیدا نکرد(11). یک مرکز کنترل سلامت دیگر، پیشنهاد به پاکسازی مقادیر کم جیوه ریخته شده از روی سطوح صاف و سخت کرده است که بدنبال این کار ذرات هوایی اندازه گیری شده جیوه به مقادیر کمتر از mg/m 005/0 کاهش یافت. البته پاکسازی مناسب سطوح منفذ دار مانند فرش و مبل امکانپذیر نیست(5,12).

منابع مواجهه با جیوه فلزی:

مواجهه با جیوه می تواند بدنبال شکسته شدن لامپ های فلورسنت جیوه، گرم شدن آلیاژ جیوه- طلابدلیل استخراج طلا و استفاده از رنگ لاتکس حاوی جیوه یا مواد ساختمانی و جاروبرقی کردن فرش آلوده شده با جیوه صورت گیرد. تماس با جیوه مایع پس از شکسته شدن دماسنج یا وسایل دیگر حاوی جیوه، منابع دیگر مواجهه با جیوه هستند(8). مقدار جیوه موجود در بعضی وسایل در جدول 1 ذکر شده است.

جدول 1: میزان جیوه فلزی در بعضی وسایل حاوی جیوه

Amount of elemental mercury	Device
0.01-0.05 g 0.02-0.25 g 0.5-0.7 g 1-2 g 2 g Up to 3 g 3 g per switch Small: 3.5 g Industrial: up to 3600 100 g 150 g 100-900 g	Fluorescent light High intensity discharge lamp(HID, vapor) Fever thermometer Flame sensor (gas ranges) Silent wall light switch (made before 1991) Scientific/ laboratory thermometer Household thermostat Electrical (tilt) switch Gas flow regulator (installed before 1961) Sphygmomanometer Manometer/ barometer

دوز سمی:

بر اساس گزارش موارد مقادیر جیوه ناشی از یک دماسنج شکسته شده که در یک فضای کوچک و بسته ریخته شده است، در صورتی که کاملاً پاکسازی نشود می تواند سبب مسمومیت سیستمیک شود. سمیت بالقوه ذرات هوایی ناشی از این مقادیر کم اثبات شده است. گرم شدن جیوه و یا مکیده شدن آن توسط جاروبرقی می تواند سبب افزایش غلظت ذرات هوایی جیوه و افزایش خطر مسمومیت شود. ایجاد مسمومیت با این مقادیر کم، نیاز به هفته ها  و ماه ها تماس با جیوه دارد و با اینکه یک پدیده نادر است اما بچه هایی که با دوزهای پایین تماس داشته اند ممکن است دچار acrodynia شوند. مسمومیت بالینی با مقادیر کم که کاملاً پاکسازی شده اند ثبت نشده است(3).

راه های مواجه و علائم بالینی:

مواجهه استنشاقی: استنشاق جیوه می تواند سبب مسمومیت سیستمیک شدید شود. طبق بررسی های انجام شده، کمترین مقدار بخار جیوه که می تواند سبب ایجاد علایم بالینی شود mg/m³ 0042/0 است(13) و حداقل مقدار اندازه گیری شده جیوه که سبب علایم بالینی گردیده است g1/1 جیوه از یک دماسنج شکسته شده بود(14).

استنشاق حاد غلظت های بالای بخار جیوه که معمولاً ناشی از جیوه گرم شده است، سبب آسیب حاد ریه می شود که منجر به علایمی نظیر سرفه، درد گلو، کوتاهی نفس و درد قفسه سینه می شود. سایر علایم شامل تب، لرز، عوارض گوارشی، طعم فلزی در دهان، سردرد و ضعف می باشد. رادیوگرافی قفسه سینه ارتشاح ریه و ادم ریه را نشان می دهد. مواجهه استنشاقی مزمن می تواند سبب شروع تدریجی علایم عصبی شود. این علایم شامل ترمور، آتاکسی، پارستزی، اختلال حسی دستکش و جوراب، سرخی چهره، تحریک پذیری، خستگی، سردرد، التهاب لثه، تغییرات شخصیتی و بی اشتهایی می باشد. Acrodynia (بیماری صورتی pink disease) سندرمی است که بدلیل استنشاق مزمن جیوه در بچه ها دیده می شود که یک واکنش افزایش حساسیتی ایدیوسینکراتیک است. تظاهرات بالینی آن شامل درد در انتهاها، قرمزی صورت، قرمزی دست ها و پاها، راش پوستی، التهاب لثه، تاکی کاردی، افزایش فشار خون، فتوفوبی و تحریک پذیری می باشد(15-23).

به عنوان مثال یک کودک 2 ساله بدنبال 2 روز تماس استنشاقی جیوه که بعداً غلظت آن mg/m³ 0045/0 تخمین زده شد، دچار رفتارهای خشونت آمیز گردید. میزان غلظت خونی جیوه µg/L10 بود(24). در مثال دیگر در یک پسر 28 ماهه علایم Acrodynia(تحریک پذیری، درد حین راه رفتن، راش، افزایش تعریق) بدنبال 3 ماه تماس مشاهده شد و در آزمایشات افزایش جیوه در ادرار( µg/L6/19) نیز مشاهده گردید. مادر بیمار شکسته شدن دماسنج در آشپزخانه را در سه ماه قبل، درست پیش از وقوع علایم به خاطر آورد(16). یک دختر 11 ماهه و خاهر 6 ساله اش، 2 هفته پس از شکسته شدن دماسنج و آلودگی فرش با جیوه دچار علایم مسمومیت شدند(23).

مواجهه از طریق لوله گوارش (خوردن): مقادیر زیاد جیوه ( g204، ml15) که خورده شده بود عوارض جانبی کلینیکی در بر نداشت(5). اگر چه مقالاتی وجود دارد که نشان می دهد دوزهای اندازه گیری شده جیوه منجر به مسمومیت از طریق گوارشی شده اند(25-30). مسمومیت سیستمیک از طریق جذب گوارشی فقط در مواردی گزارش شده که مخاط گسیخته شده و جیوه وارد پریتوئن شده بود. (پاره شدن تیوب های حاوی جیوه بعد از جراحی و ریخته شدن جیوه به حفره پریتوئن) و یا فیستول و پرفوراسیون وجود داشت که در برخی بیماران منجر به ایجاد عوارض متوسط و گاهی منجر به مرگ شده است(3,8).

در بررسی مقالات، چهار بیمار حدود 220-40 میلی لیتر جیوه بطور عمدی خورده بودند که 2 نفر از این بیماران دچار عوارض خفیف و موضعی)درد شکم، استفراغ، اسهال) شدند(29,30). بلع مقادیر کم جیوه می تواند سبب تجمع در آپاندیس و ایجاد التهاب شود. گزارشاتی مبنی بر بلعیدن جیوه بدنبال شکسته شدن دماسنج وجود دارد اما مسمومیت و افزایش مقادیر جیوه بدنبال آن دیده نشد. خوردن مقادیر بیشتر از جیوه موجود در یک دماسنج نیاز به ارزیابی توسط یک مرکز اورژانس دارد(3).

نفوذ داخل بافت نرم (غیر عمدی):

موارد غیر عمدی نفوذ داخل جلدی جیوه عموماً بدنبال شکسته شدن دماسنج جیوه ای است. علایم ایجاد شده به صورت موضعی هستند (تورم، قرمزی، تأخیر در ترمیم زخم، اولسر، آبسه، گرانولوم)(31-24).

تماس پوستی: درماتیت تماسی آلرژیک بعد از لمس جیوه گزارش شده است اما بندرت اتفاق می افتد(15-23 , 25-34).

تماس چشمی: مواجهه خارجی چشم با جیوه مایع سبب رسوب موقتی جیوه در زیر اپی تلیوم قرنیه می شود که بدون عوارض جانبی آشکار بوده است(8).

زمان شروع مسمومیت بعد از مواجهه:

شروع علایم مسمومیت بعد از مواجهه استنشاقی بستگی به ذرات هوایی جیوه و مدت زمان مواجهه دارد. تماس زیاد با بخار گرم شده جیوه سبب ایجاد علایم طی چند ساعت می شود. در صورتیکه مواجهه مداوم با دوز کم سبب شروع علایم پس از ماهها می شود(3).

مواجهه در بارداری:

تاکنون هیچ گزارشی از مسمومیت جنین دنبال مواجهه مادر با عنصر جیوه در منزل نشده است. 2 مورد مواجهه استنشاقی با جیوه گزارش شده است ولی این افراد بارداری نرمال داشتند و نوزادان سالم و کامل بدنیا آوردند(35,36). یک مطالعه اپیدمیولوژیک در مورد زنان کارمند در مرکز جراحی دندانپزشکی نشان داده است که در این زنان (با mg/kg51/0 جیوه در موی سر) نسبت به زنان گروه کنترل (با mg/kg 1/0 جیوه در موی سر) خطر عوارض بارداری افزایش یافته است (24% در مقابل 11%)(37).

بررسی آزمایشگاهی و کنترل بیمار:

آزمایشات

1-      اندازه گیری میزان جیوه در خون در بیماران با مواجهه حاد اخیر

اندازه گیری جیوه در خون یک نشانگر خوب در مواجهه اخیر است. غلظت جیوه در خون به سرعت بعد از مواجهه بالا می رود. نیمه عمر جیوه در خون تقریباً 3 روز است. مقادیر جیوه خون اغلب ارتباطی با نشانه های بالینی مسمومیت ندارد. میزان معمول جیوه در بالغین مواجهه نیافته، بندرت بالاتر از mcg/dl 5/1 است.

2-   جمع آوری ادرار 24 ساعته برای اندازه گیری جیوه، BUN، Cr، آنالیز ادرار و اندازه گیری الکترولیت ها. جیوه ادرار بهترین نشانگر بیولوژیک بیماری های مزمن با جیوه فلزی یا جیوه غیرآلی است. مقدار جیوه ادرار در افراد مواجهه نیافته بندرت بالاتر از mcg/L 15 ( nmol/L 7/74) است که در مواجهه با این ماده افزایش می یابد.

3-   مقادیر جیوه بعد از استفاده از شلاتور نباید بعنوان تنها منبع تشخیص مسمومیت با جیوه و درمان به کار رود بویژه اگر مقدار پایه جیوه قبل از استفاده از شلاتور اندازه گیری نشده باشد.(8)

رادیوگرافی:

1-   در صورت وجود علایم تحریک تنفسی عکس قفسه سینه گرفته شود. در صورت شک به آسپیراسیون ( علایم سرفه، تب، تنگی نفس) نیز عکس قفسه سینه گرفته شود.

2-      رادیوگرافی شکم باید چند روز بعد از خودن جیوه برای اثبات عبور جیوه گرفته شود در مواردی که:

–         بیمار تاریخچه کاهش حرکت لوله گوارش و یا فیستول شناخته شده دارد.

–         بیمار مبتلا به بیماری التهابی روده باشد.

–         مقادیر زیاد جیوه خورده شده باشد (مقادیر بیشتر از جیوه یک دماسنج خانگی) (8)

کنترل و مراقبت:

–         در صورت تحریک مجاری تنفسی اندازه گیری گازهای خون شریانی و عکس قفسه سینه گرفته شود.

–         در صورت تحریک مجاری تنفسی ممکن است نیاز به انجام تست عملکرد ریه (PFT) باشد.(8)

توصیه ها:

1.    بیمارانی که بدلیل آسیب به خود، سوء مصرف، استعمال و یا تجویز غلط مواجهه با جیوه فلزی-آلی- معدنی داشته اند، باید بدون توجه به میزان تماس فوراً به یک مرکز اورژانس ارجاع شوند.

2.    بیماران با نشانه های حاد مسمومیت با جیوه (سرفه، تنگی نفس، درد قفسه سینه) باید سریعاً بدون توجه به میزان تماس به یک مرکز اورژانس جهت ارزیابی ارجاع داده شوند. بیماران با نشانه های مسمومیت مزمن ( راش، ترمور و کاهش وزن) باید جهت بررسی و ارزیابی سلامتی، زمان و مکان مواجهه، شدت بیماری و چگونگی مواجهه ارجاع شوند.

3.    اگر اخیراً دمای جیوه (از طریق بخاری، اجاق، کوره) در یک فضای بسته افزایش یافته باشد، کلیه افرادی که در محل تماس بوده اند، بدلیل خطر زیاد مسمومیت باید در یک مرکز درمانی ارزیابی شوند.

4.    اگر عنصر جیوه توسط جاروبرقی یا دستی جمع آوری شود مراکز کنترل سلامت باید به ارزیابی مخیط از نظر آلودگی با جیوه بپردازند. در صورتیکه غلظت ذرات هوایی جیوه بالا بود، به مراکز درمانی ارجاع داده شوند.

5.    بیمارانی که مقادیر جیوه بیشتر از جیوه یک دماسنج خانگی خورده اند یا کسانیکه بعد از خوردن جیوه دچار درد شکم شده اند، باید جهت بررسی به یک مرکز اورژانس فرستاده شوند. القاء استفراغ و یا تجویز شارکول فعال شده صورت نگیرد.

6.    بیماران بدون علامت که بصورت غیر عمدی تحت تماس با مقدار جزیی بخار قرار گرفته اند می توانند در خانه تحت نظر گرفته شوند. در صورت نگرانی از تماس با دوزهای بالا، می توان بیماران بدون علامت را بصورت غیراورژانس ارزیابی کرد.

7.    بیماران بارداری که بصورت غیرعمدی تحت مواجهه با جیوه قرار گرفته اند و بی علامت هستند باید توسط ماما و یا پزشکی که مراقبت های اولیه بارداری را انجام می دهد، ارزیابی شوند. ارجاع فوری به مرکز اورژنس ضروری نیست.

8.       بیمارانی که جیوه در بافت نرم رسوب کرده یا نفوذ کرده است باید از نظر انجام جراحی ارزیابی شوند.

9.    تمام ذرات ریخته شده جیوه حتی مقادیر کم جیوه بعد از شکسته شدن دماسنج نیز باید پاکسازی شوند. از جاروی برقی و یا دستی نباید استفاده شود. جمع آوری مقادیر بیشتر از یک دماسنج شکسته شده باید توسط یک مرکز مجهز یا EPA انجام شود. بیمارانی که تحت مواجهه پوستی قرار گرفنه اند، باید جواهرات خود را خارج کنند و منطقه تماس را با آب و صابون بشویند. تمام لباسهای آلوده شده باید خارج شود و در یک پلاستیک دوجداره و در بسته مخصوص زباله قرار داده شوند.

10.  جیوه را در سطل زباله منازل و یا لوله کشی فاضلاب نریزید. در مورد دور انداختن وسایل منزل که با مقادیر کم جیوه آلوده شده اند و انهدام دماسنج با مراجع محلی مشورت شود.(3)

درمان:

هیچ اقدام درمانی مؤثری بعنوان اقدامات خارج از بیمارستان مسمومیت با جیوه وجود ندارد(3).

–     مواجهه خوراکی: شماری از بیماران که بعد از خوردن جیوه تحت اقدامات آلودگی زدایی مثل استفاده از شارکول فعال شده، لاواژ، شستشوی روده و جراحی قرار گرفتند اما بدلیل ماهیت متفاوت داده ها، اثر بخشی این موارد را نمی توان تعیین کرد. مطالعاتی که به بررسی توان اتصال شارکول فعال شده به جیوه فلزی پرداخته اند، تشخیصی نبوده اند(3). آلودگی زدایی در بالغین و اطفال سالم بعد از خوردن مقادیر کم ( مقادیر موجود در یک دماسنج) لازم نیست. شستشوی روده تنها در بیمارانی که خطر مسمومیت با جیوه فلزی پس از خوردن آن را دارند (خوردن مقادیر زیاد، جیوه به مدت طولانی باقیمانده است، التهاب مخاط دستگاه گوارش، فیستول)، باید مورد توجه قرار گیرد(8).

–     مواجهه استنشاقی: بیمار را به هوای تازه منتقل کنید. بیمار را از نظر دیسترس تنفسی کنترل کنید. در صورت بروز سرفه و تنفس مشکل در بیمار، وی را از نظر تحریک مجاری تنفسی، برونشیت یا پنومونیت ارزیابی کنید. اکسیژن تجویز کنید و در صورت نیاز ونتیلاسیون صورت گیرد. برونکواسپاسم را با تجویز آگونیست های بتا دو استنشاقی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا وریدی درمان کنید.

موادی که بعنوان شلاتور در درمان مسمومیت با جیوه بکار می روند شامل موارد زیر است:

1-   Succimer: mg/kg 10 هر 8 ساعت به صورت خوراکی برای 5 روز و سپس mg/kg 10 هر 12 ساعت به مدت 14 روز ادامه داده شود.

2-      Dmps: mg/kg 5 وریدی یا عضلانی هر 6 تا 8 ساعت برای 2 روز سپس به یک یا دو بار در روز کاهش می یابد.

3-   Penicillamine: بالغین 1000 تا 1500 mg در روز بصورت منقسم هر 8 تا 12 ساعت در اطفال mg/kg/day 100-25 منقسم در 2 تا 4 دوز در روز.

4-      Nاستیل سیستئین: بالغین 250 تا 500 میلی گرم هر 6 ساعت. اطفال mg/kg/day 300 منقسم در 4 دوز.

5-   BAL: 3 تا 5 mg/kg/dose هر 4 ساعت بصورت تزریق عضلانی عمیق برای دو روز سپس mg/kg/dose 3- 5/2 عضلانی هر 6 ساعت  برای دو روز سپس  mg/kg/dose 3-5/2 عضلانی هر 12 ساعت به مدت 1 هفته.(8)

–     مواجهه چشمی: ذرات جیوه ممکن است بعد از تماس با ملتحمه جذب شوند. به مدت 15 دقیقه با آب دارای دمای اتاق شستشو داده شود و سپس در صورتیکه علایم موضعی باقی ماند، معاینه چشم صورت گیرد(8).

References

1. Zeitz P, Orr MF, Daye WE. Public health consequences of mercury spills: Hazardous Substances Emergency Events Surveillance System, 1993–1998. Environ Health Perspect 2002; 110:129–132.

2. Clarkson TW, Magos L, Myers GJ. The toxicology of mercury–current exposures and clinical manifestations. N Engl J Med 2003; 349:1731–1737.