آریتمی قلبی به معنی غیرطبیعی بودن ریتم قلب است. در حالت طبیعی ریتم قلب از گره سینوسی آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی-بطنی در بطنها منتشر می‌شود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا دهلیز و با فاصله کمی بطنها منقبض می‌شوند و همچنین ابتدا عضلات دهلیزها شل شده و سپس بطنها شل می‌شوند.
فیبریلاسیون(Fibrillation) نوعی از آریتمی قلبی است که تحریک الکتریکی مسیر مشخصی را در قلب طی نمی‌کند. فیبریلاسیون دهلیزی (AF) هنگامی رخ می‌دهدکه در دهلیزها موج الکتریکی تحریک جهت مشخصی نداشته باشد یعنی سلولهای عضلانی دهلیز به صورت نامنظم تحریک و شل می‌شوند. در نتیجه این مشکل ما اولا انقباض منظم دهلیز نداریم پس دهلیزها نمی‌توانند خون را به صورت کامل به بطنها پمپاژ کنند، ثانیا اغلب ضربانهای بطن از دهلیز تبعیت نمی‌کند و بطن برای خودش منقبض می‌شود.
علائم و تشخیص
بررسی نوار قلب (الکتروکاردیوگرام) یا ECG که نحوه حرکت موج تحریک الکتریکی در قلب را نشان می‌دهد بهترین و آسانترین روش تشخیص است. نوار قلب در فیبریلاسیون دهلیزی فاقد موج تحریک الکتریکی دهلیز (P) می‌باشد. فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین تاکی کاردی با کمپلکس QRS باریک است. بیماران اغلب افراد مسن هستند که بیماریهای دیگری نیز دارند. معمولاً فیبریلاسیون دهلیزی (AF) به خودی خود جان بیمار را به خطر نمی‌اندازد، بلکه باعث پیدایش سایر مشکلات می‌گردد. این مشکلات عبارتند از احساس خستگی مزمن، نارسایی احتقانی قلب و مهمتر از همه سکته مغزی می‌باشد.
درمان
درمان با داروهای آنتی آریتمیک قلبی است. اغلب از بتابلوکرها مانند پروپرانولول و یا بلوک کننده‌های کانال کلسیم مانند وراپامیل و… استفاده می‌کنیم، اگر شرایط همودینامیک بیمار پایدار است اقدام تهاجمی خاصی ضرورت ندارد.
منابع
- ويكي پديا
- دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
- واشنگتن، درمانهای طب داخلی
