نارسایی قلب به معنی کاهش شدید عملکرد قلب است یعنی قدرت انقباض قلب کم شده و نمی تواند آن را خوب پمپاژ کند. قلب نقش مهمی در گردش خون دارد و نارسایی قلب موجب اختلال گردش خون می‌شود. در نارسایی قلب ما اغلب اتساع قلب، کاهش عملکرد سلولهای عضلانی قلب و احتباس آب و سدیم را داریم.</span>
بیماریزایی
شایعترین علت نارسایی قلبی ایسکمیک می‌باشد یعنی بر اثر آترواسکلروز شریانهای کرونری یا سکته قلبی برخی از سلولهای عضله قلبی می میرند یا آتروفی می شوند و لذا توان انقباض قلب کم می‌شود . سایر علل می‌تواند مادرزادی، شنت و فیستول، کاردیومیوپاتی، پرکاری تیروئید و… باشد. نارسایی قلب می تواند فقط یک نیمه یا یک حفره را درگیر کند مثلا نارسایی ایزوله بطن چپ . البته معمولاً به دلیل ارتباط آناتومیک حفرات قلب و تاثیر فیزیولوژیک عملکرد آنها بر هم ( مثلا پس زدن خون به ریه در نارسایی بطن چپ ممکن است موجب احتقان ریه، افزایش فشار گردش خون ریوی ودشواری عملکرد بطن راست شود ) در بلندمدت اغلب بیماران مشکل در هر دو نیمه قلب دارند .
علائم
در رادیوگرافی ساده قفسه سینه ممکن است بزرگی سایه قلب و احتقان ریوی مشاهده شود. در ECG در صورت کاردیومگالی ما معمولاً انحراف محور الکتریکی قلب به سمت چپ را داریم . انجام اکوکاردیوگرافی با دیدن کاهش کسر تخلیه ( EF ) بطنها به تشخیص بسیار کمک می کند.
درمان
اغلب علل ایجادکننده نارسایی قلبی غیرقابل برگشت هستند لذا تمرکز بر درمان علامتی بیماران است. درگذشته در درمان نگهدارنده اغلب از ترکیبات دیگوکسین استفاده می‌شد، امروزه معتقدند تنظیم الکترولیتها و مایعات بدن ( اجتناب از احتباس آب و سدیم ) و کاستن از فشار خون ( به خصوص عوامل موثر بر انقباض شریانها مانند مهارکننده های آنژیوتانسین و بلوک کننده‌های کانال کلسیم) به بهبود حال بیمار کمک بیشتری می‌کند . استفاده از قلب مصنوعی، پیوند قلب و پیوند سلولهای بنیادی جدیدترین روشهای درمانی هستند.
منابع
- دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
- ویکی‌پدیای
