کاردیومیوپاتی گروه متفاوتی از بیماریهای عضله قلب هستند که در اثر آنها قلب نتواند جریان خون کافی را برای اعضای بدن فراهم سازد و فرد دچار نارسایی قلبی می‌شود. نام آن از کاردیو به معنی قلب، میو به معنی ماهیچه و پاتی به معنی بیماری است. کاردیومیوپاتی ایدیوپاتیک بیماری اولیه میوکارد بدون علت مشخص است. کاردیومیوپاتی‌های ثانویه علل متنوعی دارند که شایعترین علت آن بیماریهای ایسکمیک قلب است. هیپرتانسیون مزمن، تنگی شدید آئورت، نارسایی دریچه قلب، عفونت‌های ویروسی، آمیلوئیدوز، هموکروماتوز، بیماریهای پریکارد، الکل، تیروتوکسیکوز، کمبود ویتامینها به خصوص ویتامین B۱ و سموم سایر علل کاردیومیوپاتی‌های ثانویه هستند.
انواع کاردیومیوپاتی
صرفنظر از علت بیماری سه شکل شایع کاردیومیوپاتی : کاردیومیوپاتی گشاد شده (شایعترین شکل کاردیومیوپاتی )، کاردیو میوپاتی هیپرتروفیک ( همراه با رشد و ضخیم شدن عضله قلب )، کاردیومیوپاتی محدود سازنده Restrictive ( کاهش انعطاف پذیری عضلات قلب ) می‌باشد.
علایم کاردیومیوپاتی علایم بیماری ایجادکننده یا علایم نارسایی قلبی مانند تنگی نفس، ورم اندام تحتانی، خستگی و کوفتگی، ریتم نامنظم قلب، سرگیجه و… می‌باشد.
تشخیص و درمان
تشخیص با سمع قلب (سوفل)، عکس برداری از قفسه سینه، اکوکاردیوگرام، نوار قلب .E.C.G، کاتتریزاسیون catheterization و نمونه برداری و آزمایشات خون می‌باشد.
درمان دیژیتال، بتابلوکرها، دیورتیکها، رژیم کم نمک و کم چربی است.
منابع
- ويكي پديا
- سیسیل مبانی طب داخلی. تهران ۲۰۰۴
