موارد مصرف: بيپريدين در درمان بيماري‌پاركينسون و علائم خارج هرمي ناشي ازداروها (غير از اختلالات حركتي ديررس)تجويز مي‌شود.
مكانيسم اثر: دارو باتصحيح فعاليت اضافي‌سيستم كولينرژيك مركزي كه ناشي ازنارسايي سيستم دوپامينرژيك است،مي‌تواند در بيماران پاركينسوني سودمندباشد.
فارماكوكينتيك: دارو از راه خوراكي كاملاجذب مي‌شود، در كبد متابوليزه شده و دفع‌آن كليوي است.
موارد منع مصرف: در اين موارد نبايدمصرف شود: احتباس ادراري درمان‌نشده، گلوكوم با زاويه بسته، انسداددستگاه گوارش، كودكان زير 3 سال.
هشدارها: در صورت وجود بيماري قلبي‌عروقي، نارسايي كبدي يا كليوي بااحتياطفراوان مصرف شود.
عوارض جانبي: خشكي دهان، اختلالات‌گوارشي، گيجي، تاري ديد، احتباس ادرار،طپش قلب، افزايش حساسيت، عصبي‌شدن، توهم، خراب آلودگي، افت‌فشار خون(با شكل تزريقي دارو) از عوارض جانبي‌دارو هستند.
تداخل‌هاي داروئي: استفاده همزمان اين‌دارو با ساير داروهايي كه داراي اثرات‌موسكاريني هستند، باعث عوارض جانبي‌چون خشكي دهان، احتباس ادرار،يبوست، منگي در سالمندان مي‌گردد.داروهاي ضدافسردگي سه حلقه‌اي ومهاركننده‌هاي آنزيم MAO، داروهاي‌ضدجنون دسته فنوتيازين،آنتي‌هيستامين‌ها، آمانتادين، ديسوپيراميداز اين جمله‌اند. بيپريدين با ايجاد خشكي‌دهان، اثرات نيترات‌هاي زير زباني راكاهش مي‌دهد. داروهاي‌پاراسمپاتوميمتيك اثر بيپريدين را كاهش‌مي‌دهند. بپيريدين جذب گوارشي‌كتوكونازول را كاهش داده و اثرات‌گوارشي سيزاپرايد را خنثي مي‌كند.
نكات قابل توصيه: 1 ـ از قطع ناگهاني درمان‌پرهيز شود.
2 ـ دارو مي‌تواند برانجام كارهايي كه نيازبه‌مهارت دارند مثل رانندگي، تأثير بگذارد.
مقدار مصرف: از راه خوراكي، بيپريدين‌هيدروكلرايد به‌مقدار 1 ميلي‌گرم دوبار درروز آغاز مي‌شود و به‌تدريج به 2 ميلي‌گرم‌سه بار در روز افزايش مي‌يابد، مقدارمصرف نگهدارنده mg/day 12ـ3 در مقاديرمنقسم است. در سالمندان ترجيح بايدحداقل مقدار دارو تجويز شود. از راه‌تزريق عضلاني يا تزريق آهسته وريدي،بيپريدين لاكتات، 5 ـ 2/5 ميلي‌گرم حداكثر4 بار در روز تجويز مي‌شود. در سالمندان‌ترجيح حداقل مقدار دارو بايد تجويزشود.
اشكال دارويي:
Injection (As Lactate): 5 mg/ml
Tablet (As HCI): 2 mg
