موارد مصرف: ايميپرامين براي رفع بيماري‌افسردگي و نيز شب‌ادراري در كودكان‌تجويز مي‌شود.
مكانيسم اثر: از طريق مهار برداشت مجددنوراپي‌نفرين و سروتونين توسط پايانه‌سلول عصبي پيش‌سيناپسي، غلظت‌سيناپسي آنها را در سيستم عصبي‌مركزي افزايش مي‌دهد.
فارماكوكينتيك: اين دارو پس از تجويزخوراكي به سرعت و بطور كامل جذب‌مي‌شود. داراي متابوليسم گذر اول كبدي‌بوده و متابوليت فعال آن دزيپرامين‌مي‌باشد. راه دفع دارو كليوي است.
موارد منع مصرف: در موارد سكته قلبي‌اخير، آريتمي (بخصوص ايست قلبي)،حالات مانيك و نارسائي كبدي نبايدمصرف شود.
هشدارها: در موارد زير مصرف اين دارو بااحتياط صورت گيرد:
بيماري قلبي ـ عروقي، سابقه صرع‌نارسايي كبدي، بيماري تيروئيد،فئوكروموسيتوم، سابقه مانيا، جنون،گلوكوم با زاويه بسته، سابقه احتباس‌ادرار، الكتروشوك درماني همزمان وپورفيري.
عوارض جانبي: خشكي دهان،خواب‌آلودگي، تاري ديد، يبوست، تهوع،اشكال در ادرار كردن، عوارض قلبي ـعروقي، واكنش‌هاي ازدياد حساسيت،اختلالات رفتاري، اختلالات حركتي، تداخل‌در فعاليت جنسي، تغييرات قند خون،افزايش اشتها و وزن عوارض اندوكرين‌مثل ژنيكوماستي، اختلالات خوني وهيپوناترمي از عوارض جانبي داروهستند.
تداخل‌هاي دارويي: مصرف همزمان باداروهاي ضد آريتمي خطر آريتمي بطني راافزايش مي‌دهد. مصرف همزمان اين دارو بامهار كننده‌هاي آنزيم MAOباعث تحريكCNS و بالا رفتن فشار خون مي‌گردد. اين‌دارو از طريق كاهش آستانه تشنج با اثرداروهاي ضد صرع، مقابله مي‌كند. بعضي ازداروهاي ضد صرع با كاهش غلظت‌پلاسمايي اين دارو، اثر ضد افسردگي آن راكاهش مي‌دهند. اين دارو اثر پايين آورنده‌فشار خون كلونيدين و گوانتيدين را كاهش‌مي‌دهد و در صورت قطع ناگهاني اين دودارو خطر افزايش فشار خون زياد مي‌شود.مصرف همزمان اين دارو با فنوتيازين‌هاموجب افزايش عوارض جانبي‌آنتي‌موسكاريني مي‌شود. مصرف همزمان‌اين دارو با نورآدرنالين باعث افزايش فشارخون و با آدرنالين باعث زيادي فشارخون وآريتمي مي‌گردد اما تجويز همزمان بابي‌حس كننده‌هاي موضعي حاوي آدرنالين‌بنظر مي‌رسد كه بي‌خطر باشند. سايمتيدين‌با مهار متابوليسم اين دارو، غلظت‌پلاسمايي آن را افزايش مي‌دهد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ از قطع ناگهاني‌مصرف دارو پرهيز شود. در صورت نياز،كاهش مقدار مصرف بتدريج در طول يك‌دوره حداقل 4 هفته‌اي بايد انجام شود.
2 ـ در هفته‌هاي اول درمان به دليل افزايش‌تمايل به خودكشي بايد بيمار را تحت‌نظرقرار داد.
3 ـ بيش از يك داروي ضدافسردگي دريك‌زمان نبايد تجويز شود.
4 ـ براي شروع اثرات درماني اين داروحداقل 2 هفته وقت لازم است.
5 ـ درمان سالمندان بايد با حداقل مقدارشروع شود زيرا به عوارض جانبي اين‌دارو حساس ترند.
6 ـ به علت نيمه عمر طولاني دارو، تجويزيكباره مقادير آن در موقع خواب، كفايت‌مي‌كند.
7 ـ به بيمار يادآوري شود كه در صورت‌بروز علائم آنتي‌موسكاريني به درمان‌ادامه دهد چون به اين اثرات تا حدي تحمل‌حاصل مي‌شود.
8 ـ در صورت وجود سابقه مصرف مهاركننده‌هاي آنزيم MAO توسط بيمار، بايددو هفته بعد از قطع آن، مصرف اين دارو راآغاز نمود.
9 ـ در صورت ضرورت مصرف داروهاي‌مهار كننده MAO بايد حداقل يك هفته ميان‌قطع اين دارو و شروع مصرف داروي‌جديد فاصله ايجاد شود.
10 ـ اين دارو با ايجاد خواب‌آلودگي، ممكن‌است بر اعمالي كه نياز به مهارت دارند،مثل رانندگي، تأثير بگذارد.
مقدار مصرف: در افسردگي ابتدا تا حداكثرmg/day 75 در مقادير منقسم مصرف‌مي‌شود و سپس بتدريج تا ميزان150-200 ميلي‌گرم افزايش مي‌يابد (تا300 ميلي‌گرم در بيماران بستري). ممكن‌است تا حداكثر 150 ميلي‌گرم بصورت يك‌جا در موقع خواب تجويز شود. مقدارداروي نگهدارنده mg/day 50-100 است.در سالمندان ابتدا mg/day 10 تجويزمي‌شود كه بتدريج به 30-50 ميلي‌گرم‌افزايش مي‌يابد. براي درمان شب‌ادراري،در كودكان 7 ساله، 25 ميلي‌گرم، 8-11ساله 25-50 ميلي‌گرم، بيش از 11 سال5-75 ميلي‌گرم در موقع خواب تجويزمي‌شود. حداكثر دوره درمان، 3 ماه‌مي‌باشد.
اشكال دارويي:
As HCI:
Coated Tablet: 10 mg, 25 mg, 50 mg
Injection: 25 mg/2ml
