موارد مصرف: اين دارو براي درمان‌بيماري افسردگي تجويز مي‌شود.
مكانيسم اثر: ترانيل سايپرومين آنزيم‌مونوآمينواكسيداز (MAO) را بصورت‌برگشت‌پذير مهار مي‌كند. كاهش فعاليت اين‌آنزيم موجب افزايش غلظت ناقلهاي عصبي‌در محلهاي ذخيره آنها و دستگاه عصبي‌مركزي مي‌گردد. اين اثر، اساس فعاليت‌ضدافسردگي اين دارو مي‌باشد.
فارماكوكينتيك: اين دارو از دستگاه گوارش‌بخوبي جذب مي‌شود و در كبد متابوليزه‌مي‌شود.
موارد منع مصرف: در موارد نارسايي كبدي‌يا غيرطبيعي بودن تست‌هاي عملكرد كبد،بيماري عروق مغزي، فئوكروموسيتوما،فازمانيك بيماران رواني دو قطبي و پركاري‌تيروئيد مصرف اين دارو منع شده است.
هشدارها: 1 ـ اين دارو در موارد زير بااحتياط مصرف شود:
ديابت، بيماري قلبي ـ عروقي، صرع،اختلالات خوني، درمان همزمان باالكتروشوك، سالمندان، زيادي فشار خون،بيماران تحريك‌پذير، پورفيري و جراحي.
2 ـ در طول درمان با اين دارو فشارخون‌بيمار بايد كنترل شود. در صورت بروزطپش قلب يا سر درد مداوم، مصرف اين‌دارو بايد قطع شود.
عوارض جانبي: افت فشار خون وضعيتي وسرگيجه، شايع‌ترين عوارض اين داروهستند. ساير عوارض شامل‌خواب‌آلودگي، بيخوابي، بحران فشار خون‌همراه با سردرد ضربان‌دار، ضعف وخستگي، خشكي دهان، يبوست، اختلال‌گوارشي، تاري ديد، سرخوشي، افزايش‌ميزان آنزيم‌هاي كبدي، آريتمي، لرزش‌دست و پا، مشكل در ادرار كردن، تعريق،تشنج، بثورات جلدي، اختلال جنسي،لوكوپني، افزايش وزن، توهم، گيجي دراشخاص مستعد، يرقان، نوريت ونوروپاتي محيطي هستند.
تداخل‌هاي دارويي: اين دارو با مهار آنزيم‌مونوآمينواكسيداز، متابوليسم بعضي ازداروهاي آميني مثل داروهاي مقلدسمپاتيك با اثر غير مستقيم را كه دربسياري از فرآورده‌هاي ضد سرفه و ضداحتقان وجود دارند، مهار نموده و اثرمنقبض كننده عروقي آنها را ممكن است‌تشديد كند. همچنين اثر منقبض كننده‌عروقي تيرامين (موجود در بعضي غذاهامثل پنير كهنه، و محصولات تخميري)ممكن است بصورت خطرناكي تشديدشود. نتيجه اين تداخلات افزايش ناگهاني وخطرناك فشار خون است. خطر اين تداخل‌تا 2 هفته پس از قطع مصرف داروي MAOIنيز وجود دارد.
مصرف همزمان اين دارو با داروهاي‌ضد درد ازجمله پتيدين و احتمالا ساير ضددردهاي اپيوئيدي موجب تحريك يا مهارCNS مي‌شود. مصرف همزمان اين دارو باداروهاي ضدافسردگي سه حلقه‌اي منجربه تحريك CNS و زيادي فشار خون‌مي‌گردد. مصرف همزمان دارو باداروهاي ضدافسردگي دسته SSRIs ممكن‌است باعث افزايش اثرات مضعف CNS وسميت گردد. در صورت مصرف همزمان‌مت‌فورمين، و سولفونيل اوره‌ها اثر كاهنده‌قند خون آنها، افزايش مي‌يابد. اين دارو باكاهش دادن آستانه تشنج، با اثرات ضدتشنجي داروهاي ضد صرع ضديت‌مي‌كند. مصرف همزمان با داروهاي ضدجنون منجر به تحريك CNSوهيپرتانسيون مي‌گردد. مصرف همزمان‌اين دارو با داروهاي مقلد سمپاتيك موجب‌بحران زيادي فشار خون مي‌گردد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ براي بروز اثرات‌درماني اين دارو حداقل 3 هفته وقت لازم‌است.
2 ـ قطع مصرف اين دارو بايد تدريج انجام‌شود.
3 ـ از مصرف همزمان اين دارو با سايرداروهاي ضد افسردگي بايد پرهيز شود.
4 ـ ساير داروهاي ضدافسردگي بايدحداقل 2 هفته پس از قطع مصرف اين داروتجويز شوند.
5 ـ مصرف اين دارو بايد حداقل يك هفته‌پس از قطع مصرف ساير داروهاي‌ضدافسردگي و در مورد فلوكستين حداقل‌پنج هفته بعد، شروع شود.
6 ـ از مصرف كاربامازپين ولوودوپا،حداقل تا 2 هفته پس از قطع مصرف اين‌دارو، پرهيز شود.
7 ـ در صورت بروز طپش قلب يا سردردمداوم با اين دارو، مصرف دارو بايد قطع‌شود.
مقدار مصرف: ابتدا 10 ميلي‌گرم دوبار درروز كه حداكثر تا ساعت 3 بعدازظهرمصرف مي‌شود، تجويز مي‌گردد. درصورت لزوم پس از يك هفته، مقدار داروي‌روزانه را تا 20 ميلي‌گرم مي‌توان افزايش‌داد. مقادير بيش از 30 ميلي‌گرم را تحت‌مراقبت دقيق بايد تجويز نمود. مقدارداروي نگهدارنده mg/day 10 است.
اشكال دارويي:
Tablet: 10 mg
