داروهاي مسدود كننده كانالهاي كلسيمي‌از ورود يونهاي كلسيم به داخل سلول ازطريق كانالهاي آهسته غشاءهاي سلولي‌فعال جلوگيري مي‌كنند. اين داروها،سلولهاي عضله قلب، سلولهاي موجود درسيستم هدايت الكتريكي قلب و سلول‌هاي‌عضلات صاف عروق را تحت تاثير قرارمي‌دهند و لذا ممكن است قدرت انقباضي‌عضله قلب و تنوس عروق سيستميك وكرونر را كاهش داده، تشكيل و انتشارتكانه‌هاي الكتريكي قلب را كند نمايند.
داروهاي مسدودكننده كانالهاي كلسيمي ازنظر محل اثر با هم متفاوت بوده و بنابراين‌اثرات درماني آنها نيز مختلف مي‌باشد.تفاوتهاي مهمي ميان وراپاميل و داروهاي‌مسدودكننده كانالهاي كلسيمي از گروه دي‌هيدروپيريدين (مانند نيفديپين) وجود دارد.وراپاميل كه در درمان آنژين صدري،افزايش فشارخون و آريتمي مصرف‌مي‌شود، برون ده قلبي را كاهش داده،سرعت ضربان قلب و انتقال الكتريكي‌دهليزي ـ بطني (AV) را كند مي‌نمايد. بامقادير مصرف بالا، اين دارو ممكن است‌سبب بروز نارسايي قلبي، اختلالات هدايت‌الكتريكي و كاهش فشارخون شود. بنابراين‌نبايد همزمان با داروهاي مسدودكننده‌گيرنده‌هاي بتا ـ آدرنرژيك مصرف شود.
نيفديپين عضلات صاف عروقي را شل‌مي‌كند و شريانهاي محيطي و كرونر راگشاد مي‌نمايد. اين دارو در مقايسه باوراپاميل اثر بيشتري بر عروق دارد و به‌ميزان كمتري بر روي عضله قلب تاثيرمي‌گذارد و فاقد هر گونه اثر ضد آريتمي‌است. اين دارو بندرت سبب بروز نارسايي‌قلب مي‌شود، زيرا هر گونه اثر اينوتروپيك‌منفي با كاهش كار بطن جبران مي‌شود.
ديلتيازم در درمان حالات مختلف آنژين‌موثر است. اين دارو ممكن است دربيماراني كه داروهاي مسدودكننده‌گيرنده‌هاي بتا آدرنرژيك در آنان منع‌مصرف دارد يا غير موثر مي‌باشند،مصرف شود. ديلتيازم داراي اثراينوتروپيك منفي كمتري در مقايسه باوراپاميل مي‌باشد و ضعف شديد عضله‌قلب نيز بندرت با مصرف اين دارو مشاهده‌مي‌شود.
داروهاي مسدودكننده كانالهاي كلسيم،خطر بروز انفاركتوس عضله قلب را دربيماران مبتلا به آنژين غير پايدار كاهش‌نمي‌دهند. مصرف اين داروها بايد براي‌بيماراني كه به درمان با داروهاي‌مسدودكننده گيرنده‌هاي بتا آدرنرژيك،نيتراتها، داروهاي ضد پلاكت و ضدانعقادها (اسيد استيل ساليسيليك و هپارين‌تزريقي) مقاوم هستند، محدود شود.
Nifedipine Diltiazem
Verapamil
