موارد مصرف: انسولين در درمان ديابت‌مليتوس، درمان كتواسيدوز ديابتيك وتشخيص كمبود هورمون رشد به‌كارمي‌رود.
مكانيسم اثر: انسولين ذخيره و متابوليسم‌كربوهيدراتها، پروتئين و چربيها را كنترل‌مي‌كند. انتقال فعال گلوكز را از غشاي‌سلولي بافت چربي و عضله افزايش مي‌دهدو موجب تبديل گلوكز و اسيد چرب آزادداخل سلولي به شكل ذخاير گليكوژن وتري گليسيريد مي‌شود همچنين تبديل‌گلوكز كبدي به گليكوژن را افزايش داده وخروج گلوكز از كبد را مهار مي‌كند. تزريق‌داخل وريدي انسولين با كاهش قند خون،ترشح هورمون رشد را تحريك مي‌كند.
فارماكوكينتيك: در تزريق زيرجلدي، شروع‌اثر انسولين رگولار 30-60 دقيقه پس ازتزريق و طول اثر آن 8 ساعت مي‌باشد وپس از 2-4 ساعت به حداكثر اثر خودمي‌رسد. شروع اثر انسولين ايزوفان‌باي‌فازيك پس از 30 دقيقه، طول اثر آن 24ساعت و حداكثر اثر آن پس از 4-8 ساعت‌ديده مي‌شود. شروع اثر انسولين NPHانساني (ايزوفان) پس از 3-4 ساعت، طول‌اثر آن 18-24 ساعت و حداكثر اثر آن پس‌از 6-12 ساعت مي‌باشد. انسولين دربيشتر بافتهاي بدن توزيع مي‌شود،متابوليسم آن كبدي و كليوي است. نيمه‌عمر دارو 5-6 دقيقه و 30-80% دفع آن‌كليوي مي‌باشد.
موارد منع مصرف: در اسهال، فلج معده،انسداد روده، استفراغ و ديگر شرايطي كه‌سبب عدم جذب غذا مي‌شود و يا شرايطي‌كه موجب كاهش قند خون مي‌شود مانندبي‌كفايتي آدرنال و هيپوفيز نبايد مصرف‌شود.
هشدارها: 1 ـ در بيماري‌هاي كليوي باتوجه به تغييرات كليرانس انسولين، دربيماريهاي كبدي با توجه به تغييرات‌متابوليسم انسولين و تغييرات غلظت قندخون، تنظيم ميزان مصرف لازم مي‌باشد.
2 ـ در شرايط ايجادكننده هيپرگليسمي‌مانند تغييرات هورموني در زنان، تب،پركاري غده فوق كليوي، عفونت واسترسهاي رواني ممكن است نياز به‌انسولين افزايش يابد.
3 ـ پركاري تيروئيد، فعاليت بدن وكليرانس انسولين را زياد كرده و كنترل قندخون را مشكل مي‌كند.
4 ـ جراحي يا تروما ممكن است قند خون راافزايش و يا كاهش داده و تنظيم مقدارمصرف انسولين لازم باشد.
عوارض جانبي: واكنش‌هاي موضعي وديستروفي بافت چربي در محل تزريق،كاهش قند خون با مصرف مقادير بالا
و نيز افزايش وزن ديده شده است.پروتامين موجود در فرآورده‌هاي‌انسولين ممكن است واكنش‌هاي آلرژيك‌ايجاد كند.
تداخل‌هاي دارويي: بلوك كننده‌هاي‌بتاآدرنرژيك ممكن است سبب بالا رفتن‌قند خون يا كاهش قند خون شوند. بلوك‌كننده‌هاي اختصاصي بتا يك كمتر عوارض‌فوق را ايجاد مي‌كنند ولي مي‌توانند علائم‌كاهش قند خون را مخفي كنند. كورتيكواستروئيدها اثرات انسولين را خنثي‌مي‌كنند. بنابراين تنظيم مقدار مصرف دارولازم مي‌باشد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ در دوران بارداري وشيردهي ممكن است نياز به انسولين تغييركند، بنابراين كنترل قند خون لازم
مي‌باشد.
2 ـ در كودكان قبل از سن بلوغ و افراد مسن‌به دليل حساسيت بيشتر به انسولين، خطرپايين آمدن قند خون بيشتر است.
3 ـ سرنگ مناسب براي تعيين مقدارمصرف دقيق انسولين بايد انتخاب شود،محل تزريق دقيق مشخص شده و درتزريقات مكرر محل تزريق تغيير داده‌شود.
4 ـ با تغيير رژيم غذايي، فعاليت بدني يابيماري نياز به انسولين تغيير مي‌كند.
مقدار مصرف: مطابق با نياز بيمارزيرجلدي، داخل عضلاني يا داخل وريدي‌تزريق مي‌شود.
اشكال دارويي:
Injection: Insulin Regular 100 IU/ml
Injection: Insulin Isophane (NPH)
100 IU/ml
Injection: Insulin Biphasic 100 IU/ml
Injection: Insulin Zinc 100 IU/ml
