هدف از آشنايي با ابزار مصرف مواد، افزايش توانايي در شناسايي مبتلايان احتمالي به اعتياد در محيط زندگي و منطقة تحت پوشش شماست. همچنين آموزش اين موارد به والدين، براي هشياري بيشتر آنان و تشخيص زود هنگام مصرف مواد توسط فرزندانشان اهميت دارد. روشهاي مصرف مواد كاملاً تابع فرد و شرايط محيطي است. اين روشها متعدد هستند و معمولاً از وسايل بسيار ساده و در دسترس كه به طور طبيعي در همه جا وجود دارد استفاده ميشوند.
ابزارهايي كه وجود آنها حاكي از مصرف مواد ميباشند كه عبارتند از:
وافور، قليان، چپق، پيپ، ابر كوچك؛سيخ، ميله، سنجاق باز شده و سوزنهايي كه سر آن سياه شده باشد؛قوطي كنسرو يا شيشة مربا كه در آن سوراخ باشد و يا قوطي روغن يك ليتري كه بالاي آن تنگ شده باشد؛ سرنگهاي مستعمل، قطره چكان؛ زرورق پاكت سيگار كه باز و پهن شده باشد، اسكناسهاي لوله شده؛ لولههائي بطور حدود 20 سانتيمتر از جنسهاي مختلف به ويژه كاغذ، مقوا، چوب، ني، لولههاي حصيري و لولة خودكار؛ قاشق غذاخوري و چايخوري سياه شده؛ تكههاي پلاستيك و كاغذ در اندازههاي حدود 15*15 سانتيمتر؛ تكههاي دستال كاغذي، پنبه، اسفنج،فيلتر سيگار كه گوشههاي آن سوخته باشد؛ وجود آب ليمو، جوهر ليمو، ليموترش در اطاق يا محلهاي غير معمول؛ پوكههاي آمپول