بیماری کرون یکی از بیماریهای التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص میشود که میتواند هر قسمتی از لوله گوارش را درگیر کند.البته اغلب روده باریک درگیر است. بیماری میتواند تمام لایههای روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود. شایعترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج رودهای نیز دارد مانند آرتریت و ضایعات پوستی.
نشانهها
علایم بیماری اسهال مزمن، کاهش وزن و درد شکم است. بیماری میتواند با آبسه، فیستول، تنگی و انسداد روده همراه باشد. گاه برای تشخیص نیاز به آزمایشات سرولوژی و کولونوسکوپی میباشد.
نشانههای غیر رودهای
این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندامهای دیگر را نیز میتواند درگیر کند. ورم چشم و ورم مفاصل یا ماهیچههای دست یا پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان میتواند از عواقب این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غدد درون ریز نیز میتوانند درگیر شوند. بیماری کمخونی همولوتیک خود ایمنی که در آن سیستم ایمنی به گویچههای سرخ حمله میکند بیشتر در بیماری کرون شایع است و میتواند باعث خستگی، رنگ پریدگی و دیگر نشانههای شایع در کمخونی شود. [۱]
درمان
درمان با ترکیبات سالیسیلات (سولفاسالازین، مسالامین و…)، گلوکوکورتیکوئیدها، عوامل سرکوبگر ایمنی (مرکاپتوپورین، متوتروکسات و سیکلوسپورین) و آنتی بیوتیکها مانند مترونیدازول میباشد.
گاه جراحی به خصوص در صورت بروز عوارض مانند فیستول و انسداد ضرورت مییابد. فیستول یعنی ارتباط غیر طبیعی با ساختار بیرون و درون بدن
منابع
- واشنگتن، درمانهای طب داخلی ۲۰۰۷
- ویکی پدیا