موارد مصرف: استرپتوزوسين در درمان‌كارسينوماي لوزالمعده و همچنين‌تومورهاي كارسينوئيد مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: به‌نظر مي‌رسد كه‌استرپتوزوسين از طريق ايجاد يون‌هاي‌متيل كاربونيوم به اجزاء داخل سلولي و ازجمله اسيدهاي هسته‌اي متصل مي‌شود.اثرات سمي آن از طريق اتصال به‌رشته‌هاي DNA كه در نهايت به مهارساخت DNAمنجر مي‌گردد، اعمال‌مي‌شود. اثرات ديابتوژنيك اين داروبه‌خاطر جذب آن توسط سلولهاي جزايربتا لوزالمعده و اثرات سمي آن بر روي اين‌سلولها است.
فارماكوكينتيك: متابوليسم دارو كبدي است‌و نيمه عمر نهائي آن حدود 35 دقيقه براي‌دارو و 40 ساعت براي متابوليت‌هاي آن‌است. دفع دارو عمدت كليوي و همچنين ازدستگاه تنفس است.
عوارض جانبي: سميت و نارسائي كليوي وكاهش قند خون از عوارض نسبت شايع‌استرپتوزوسين هستند.
تداخل‌هاي داروئي: مصرف همزمان‌استرپتوزوسين با داروهاي سمي براي‌كليه و فني‌توئين باعث تشديد عوارض‌سمي دارو مي‌شود.
نكات قابل توصيه: 1 ـ استرپتوزوسين رامي‌توان به‌صورت تزريق سريع داخل‌وريدي و يا انفوزيون كوتاه مدت (10-15دقيقه) و يا طولاني (طي 6 ساعت) تجويزكرد.
2 ـ در صورت نشت دارو هنگام تزريق،امكان زخم شدن و نكروز شديد بافت‌وجود دارد.
3 ـ به‌خاطر احتمال بروز عوارض كليوي،تزريق داخل شرياني دارو توصيه‌نمي‌شود.
4 ـ به‌خاطر احتمال بروز كاهش قند خون‌هنگام تزريق، محلول دكستروز تزريقي‌بايد در دسترس باشد.
5 ـ بين دوره‌هاي درمان استرپتوزوسين‌بايد 4-6 هفته فاصله باشد تا در صورت‌بروز سميت كليوي امكان كنترل آن باشد.در صورت بروز سميت كليوي مصرف‌دارو بايد قطع شود و يا مقدار مصرف‌كاهش يابد. تجويز مقادير كافي مايعات درهنگام تجويز دارو به كاهش عوارض‌كليوي كمك مي‌كند.
مقدار مصرف: در درمان كارسينوماي‌لوزالمعده mg/m2/day 500 به مدت پنج‌روز متوالي تزريق وريدي مي‌شود كه اين‌مقدار مصرف هر 4-6 هفته تكرار مي‌شودو يا g/m2 1 هفته‌اي يكبار به مدت دو هفته‌تزريق وريدي مي‌شود كه اين مقدار درصورت نياز حداكثر تا g/m2 1/5 افزايش‌مي‌يابد.
اشكال دارويي:
For Injection: 1 g
