انعقاد درونرگی منتشر (به انگلیسی: Disseminated intravascular coagulation) یا (به انگلیسی: DIC) یا اختلال انعقادی منتشر که به‌معنی فعال‌شدن سیستم انعقاد خون به‌صورت منتشر در رگ‌های مختلف بدن است. حالتی خطرناک و کشنده‌است که به‌دلایل مختلفی مانند سرطان، بیماری‌های زنان، عفونت، مسمومیت و مارگزیدگی رخ می‌دهد.
در انعقاد درونرگی منتشر به دنبال فعال شدن گسترده روند انعقاد خون نتیجه آن تشکیل فیبرین درونرگی و در نهایت انسداد ترومبوزی عروق کوچک و متوسط است . انعقاد درون رگی همچنین می‌تواند جریان خون ارگان‌ها را مختل و ممکن است در ایجاد نارسایی ارگان‌های متعدد شرکت نماید. همزمان مصرف پلاکت‌ها و پروتئین‌های انعقادی باعث کاهش آنها در پلاسما شده و امکان دارد که منجر به خونریزی شدید شود.در یک بیمار مبتلا به انعقاد درونرگی منتشر خونریزی، شوک و نارسایی چند ارگانی ممکن است از نشانه‌های موجود باشند .
درمان
درمان اورژانس، بیمارستانی، پیچیده و دشوار است . معمولاً برای درمان ترومبوز داروهای ضدانعقادی ( آنتی کوآگولان ) داده می‌شود . از سوی دیگر ممکن است برای درمان اختلال انعقاد خون همزمان پلاکت و پلاسمای تازه فریز شده ( FFP ) داده شود! پیش آگهی بیماری بستگی به عامل ایجاد کننده آن دارد ولی زیاد خوب نیست .
منابع
- ويكي پديا
- سیسیل مبانی طب داخلی. تهران ۲۰۰۴
