واژه تب به تداوم دمای بدن در حدی بالاتر از میزان طبیعی آن (37 درجه سانتی گراد -6/98 درجه فارنهایت) اطلاق می گردد.تب معمولاً در اثر عوامل عفونی (باکتریایی یا ویروسی) ایجاد می گردد و ممکن است در رابطه با یکی از بیماریهای زیر باشد:
آنفلوانزا، آبله مرغان، سرخجه، سرخک، مننژیت، بیماریهای گوش، گلو درد، ذات الریه و یا برخی عفونتهای موضعی منجمله آبسه ها.
چه زماني با پزشک تماس بگیریم؟
اصولاً تبهای خفیف، مضر تلقی نمی شوند ولی تبهای بالاتر از چهل (40) درجه می توانند نگران کننده باشند و گاهی می توانند باعث شروع و ایجاد تشنج در نوزادان و کودکان خردسالان گردند. پس هر گاه هر گونه تردید و یا نگرانی احساس کردید با پزشک تماس بگیرید.
• علایم:
-افزایش دمای زیر زبان
• علایم در مراحل اولیه تب:
– رنگ پریدگی
– احساس لرز و سرما، سیخ شدن موهای بدن و به هم خوردن دندانها
• علایمی که با پیشرفت تب دیده می شوند:
– پوست گرم و بر افروخته
– تعریق
– سردرد
– دردها و کسالت های عمومی
– بالا رفتن دمای بدن
مباحث گرمازدگی و تشنجات کودکان خردسال را نیز مطالعه نمایید.
• اهداف درمانی:
– فراهم کردن آسایش بیمار
– پایین آوردن تب
– در صورت لزوم ارجاع به مراکز درمانی
• اقدامات:
1) امکانات آسایش بیمار را ترجیحاً در محیطی خنک و در بستر وی فراهم کنید. می توانید از رواندازهای سبک و نازک نیز استفاده کنید. به وی اجازه استراحت کردن بدهید. ممکن است خنك کردن کودک با اسفنج خيس، باعث احساس راحتی شود.
2) برای جایگزینی مایعاتی که در اثر تعریق از بدن وی خارج شده اند مقادیری نوشیدنی رقیق و خنک به وی بدهید.
3) بزرگسالان می توانند از داروهایی مثل استامینوفن، ایبوبروفن، و یا آسپیرین استفاده کنند. در مورد کودکان استفاده از آسپیرین توصیه نمی شود و می توان از مقدار مشخص (به اندازه توصیه شده) داروهایی چون استامینوفن و یا ایبوبروفن استفاده کرد.
– در صورت داشتن هر گونه تردید و یا نگرانی با یک پزشک تماس بگیرید.
منبع: مباني كمك هاي اوليه ، ترجمه:دكتر نادر سيد رضوي. انتشارات:مؤسسه آموزش عالي علمي كاربردي هلال ايران. چاپ اول.1383.