کمبود نخستین آنتی‌بادی به‌علت نارسایی در مراحل گوناگون تکامل و تمایز لنفوسیت‌های B ایجاد می‌شوند و شایع‌ترین گروه بیماری‌های نقص ایمنی نخستین را پایه ریزی می‌دهند. علایم بالینی مبتلایان به کمبودهای نخستین آنتی‌بادی، مانند دیگر بیماری‌های نقص ایمنی نخستین بروز عفونت‌های مکرر درارگان‌های گوناگون می‌باشد.دیر تشخیص دادن و درمان نامناسب منجر به بروز آسیب‌های پایدار و افزایش مرگ و میر در این بیماران می‌گردد.
به کمک پیشرفت‌های ده ساله گذشته در زمینه ایمونوژنتیک در برخی از موارد، کاستی‌های مولکولی کمبودهای نخستین آنتی‌بادی مشخص شده‌است. اختلال در مراحل گوناگون تکامل و تمایز لنفوسیت‌های B منجربه بروزاشکال در عملکرد ایمنی هومورال می‌گردد که مشخصهٔ اصلی این گروه از بیماریها است.
نقص در مراحل نخستین تکامل لنفوسیت B (مرحله غیر وابسته به آنتی ژن) منجر به هیپوگاماگلوبولینمی همراه با کاهش شدید شمار لنفوسیت هایB خون محیطی می‌گردد . کاستی‌های ژنی در این مرحله بر این پایه اند موتاسیون در ژن‌های BTK (بیماری آگاماگلوبواینمی وابسته به جنس)، BLNK Igα،μ heavy-chain،λ5، و LRRC8.
همچنین در مرحله وابسته به آنتی ژن تکامل لنفوسیت B، اشکال در Swiching ایمونوگلوبولین‌ها منجر به کاهش در فرآوری ایمونوگلوبولین‌های IgG و IgA و سطوح طبیعی یا افزایش یافته IgM می‌گردد(گونه‌های سندرم IgM Hyper).ژن‌های معیوب در این مرحله دربرگیرنده CD40، CD40L ، AID ، UNG وIKK-γمی باشند.
نقص در مراحل انتهائی تکامل لنفوسیت B (وابسته به آنتی ژن) منجر به هیپوگاماگلوبولینمی همراه با شمار طبیعی لنفوسیت B می‌گردد.ژن‌های معیوب شناخته شده در این مرحله بر این پایه اند ICOS ،TACI ،BAFF-R و CD19.
لازم به ذکر است بزرگترین گروه بیماری‌های کمبود نخستین آنتی بادی علامتدار به نام نقص ایمنی متغیر شایع (CVID) شناخته می‌شود و تا کنون اساس ژنتیکی آن شناخته نشده‌است.
منابع
- ویکی پدیا
- Conley ME, Broides A, Hernandez-Trujillo V, Howard V, Kanegane H, Miyawaki T, Shurtleff SA. Genetic analysis of patients with defects in early B-cell development. Immunol Rev. 2005 Feb;203:216-34. Review
- Durandy A, Revy P, Imai K, Fischer A. Hyper-immunoglobulin M syndromes caused by intrinsic B-lymphocyte defects. Immunol Rev. 2005 Feb;203:67-79. Review.
