آریتمی قلبی (به انگلیسی: Cardiac arrhythmia) به معنی غیرطبیعی بودن ریتم قلب است. ریتم طبیعی قلب از گره سینوسی آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی-بطنی در بطنها منتشر میشود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا دهلیز و با فاصله کمی بطنها منقبض میشوند. ریتم طبیعی قلب بین شصت تا صد ضربان در دقیقهاست.
انواع آریتمی
به کندی ریتم قلب برادی کاردی و به تندی ریتم قلب تاکی کاردی میگویند. برادیکاردی گاه فیزیولوژیک است مانند افراد ورزشکار و گاه پاتولوژیک است مانند برادیکاردی ناشی از سکته قلبی.تاکیکاردی نیز همینگونه است. همچنین ممکن است موج تحریک الکتریکی قلب در نقطهای از مسیر کند یا متوقف شود که به آن بلوک قلبی میگویند. گاه ممکن است نقطهٔ دیگری از قلب جای گره سینوسی را به عنوان کانون شروع کننده موج تحریک الکتریکی قلب بگیرد که آن را ضربان اکتوپیک مینامند.
فیبریلاسیون دهلیزی و فیبریلاسیون بطنی انوع دیگری از آریتمی قلبی هستند که تحریک الکتریکی مسیر مشخصی را در قلب طی نمیکند و سلولهای دهلیز یا بطن به صورت نامنظم تحریک میشوند. در نوع دیگری از آریتمی قلبی، ضربان دهلیز و بطن از هم منفک شدهاند و هر کدام با ریتمهای مجزا و از مراکز مجزا تحریک میشوند (انفکاک دهلیزی بطنی).
درمان
درمان با داروهای آنتی آریتمیک مانند بتابلوکرها، بلوک کنندههای کانال کلسیم مانند وراپامیل، پروکائین آمید، کینیدین و… بستگی به نوع آریتمی و سایر شرایط بیمار دارد. گاه تحریک الکتریکی مانند الکتروشوک ضروری است.
منابع
- دورلند فرهنگ پزشکی. تهران
- ویکیپدیای انگلیسی