دانشمندان دانشگاه ميشيگان يک داروي ترکيبي ساخته‌اند که در مقايسه با تزريق مستقيم مرفين، روش بسيار دقيقتر و ايمن‌تري را براي امدادگران و جنگ‌جويان در وضعيت‌هاي جنگي نويد مي‌دهد.
به گزارش سرويس فن‌اوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، آنها توانسته‌اند نانوذرات پليمري بسازند که قادر به انتقال داروها به داخل بدن هستند. درون اين نانوذرات مي‌توان همراه مرفين دارويي استفاده کرد که اثرات خطرناک جانبي مرفين را براي سرباز زخمي از بين مي‌برد.
توسعه اين داروي ترکيبي باعث امکان‌پذير شدن يک نوع سيستم بازخوردي دقيقي مي‌شود که بتواند رهايش داروهاي داخل اين نانوذرات را با اطمينان تنظيم کند.
براي کاهش درد سربازاني که در جنگ زخمي مي‌شوند در اسرع وقت به آنها مرفين تزريق مي‌شود؛ با اين حال، مرفين تنفس و فشار خون طبيعي را دچار مشکل مي‌کند و بعضي اوقات نيز منجر به خطر مرگ مي‌شود؛ بنابراين امدادگران نياز به استفاده از داروي ديگري دارند که به تنفس و ضربان قلب نرمال کمک کند به شرطي که غلظت آن به گونه‌اي باشد که تأثير مرفين را در تسکين درد کم نکند. امروزه رسيدن به چنين توازني در محيط‌هاي خارج از بيمارستان مشکل است.
جيمز بيکر، مدير انجمن فن‌آوري نانو ميشيگان براي پزشکي و علوم زيستي، مي‌گويد: داروي ترکيبي که دانشمندان ميشيگان توسعه داده‌اند مي‌تواند در ايجاد چنين توازني حتي در ميادين جنگ اميدبخش باشد.
شيميدان‌هاي دانشگاه ميشيگان ترکيبات زيادي را براي يافتن يک کمک داروي مناسب امتحان کرده‌اند. امروزه «نالوکسون» (Naloxone) براي خنثي کردن اثرات مرفين استفاده مي‌شود و تنها زماني فعال مي‌شود که سطح اکسيژن خون بسيار کم شده باشد.
باوهوا هوانگ از انجمن فن‌آوري نانو ميشيگان، مي‌گويد: هنگامي که مشکلات تنفسي بسيار وخيم شود، آزاد‌سازي نالوکسون که يک داروي تقابلي (فرونشاننده مرفين) است، شروع مي‌شود. هنگامي که سطح اکسيژن خون بالا مي‌رود فعاليت اين داروي تقابلي متوقف شده و مرفين بيشتري در دسترس قرار مي‌گيرد.
نتايج اين تحقيق در مجله Bioorganic & Medicinal Chemistry Letters منتشر شده‌است
