موارد مصرف: لوودوپا در درمان بيماري‌پاركينسون (اما نه براي درمان علائم خارج‌هرمي ناشي از داروها) مصرف مي‌شود.
مكانيسم اثر: لوودوپا، پيش ساز دوپامين‌است و عمدت با افزايش دوپامين دراسترياتوم عمل مي‌كند. كندي حركات(برادي كينزي) و سختي عضلات را بيشتراز رعشه بهبود مي‌بخشد.
فارماكوكينتيك: لوودوپا از روده كوچك‌سريع جذب مي‌شود، اما جذب آن بستگي‌به سرعت تخليه معده و pH محتويات آن‌دارد. 2 ساعت بعد از مصرف خوراكي،دارو به حداكثر غلظت پلاسمايي خودمي‌رسد. حدود دو سوم دارو در كبدمتابوليزه و از طريق ادرار دفع مي‌شود.
موارد منع مصرف: در گلوكوم با زاويه‌بسته نبايد مصرف شود.
هشدارها: 1 ـ اين دارو نبايد در پاركينسون‌ناشي از مصرف دارو استفاده شود.
2 ـ در موارد زير لوودوپا بايد با احتياطفراوان تجويز شود:
بيماريهاي ريوي، اولسرپپتيك، بيماري‌قلبي ـ عروقي، ديابت، نرمي استخوان،گلوكوم با زاويه باز، ملانوماي پوست وبيماري رواني.
3 ـ در درمان طولاني مدت، بايدسيستم‌هاي كبدي، كليوي، قلب و عروق،خون ساز و روان بيمار تحت مراقبت ونظارت باشند.
4 ـ در بيماراني كه با درمان بتدريج بهبودنسبي پيدا كرده‌اند، نبايد مصرف داروبه‌طور ناگهاني قطع شود.
5 ـ مهمترين عوارض جانبي محدودكننده‌مقدار مصرف لوودوپا، حركات غير ارادي‌و اختلالات رواني هستند.
عوارض جانبي: بي‌اشتهايي، تهوع واستفراغ، بي خوابي، سراسيمگي، كاهش‌فشارخون وضعيتي (ندرت كاهش‌فشارخون پايدار)، گيجي، طپش قلب،آريتمي، قرمز رنگ شدن ادرار و سايرمايعات بدن، ندرت افزايش حساسيت،حركات غير ارادي و غير طبيعي، هيپومانياو سايكوز كه ممكن است باعث محدودشدن مقدار مصرف شوند، افسردگي،خواب آلودگي، سردرد، برافروختگي،تعريق، خونريزي دستگاه گوارش ونروپاتي محيطي از عوارض جانبي داروهستند.
تداخل‌هاي دارويي: مصرف توام لوودوپابا هوشبرها مثل هالوتان با خطر آريتمي‌همراه است. مصرف توام لوودوپا باداروهاي ضد افسردگي مهار كننده آنزيم‌مونوآمينواكسيداز منجر به زيادي‌فشارخون مي‌گردد، به همين دليل تا حداقل2 هفته پس از قطع مصرف داروهاي ضدافسردگي از مصرف لوودوپا خودداري‌شود. مصرف همزمان لوودوپا با ويتامينB6 موجب كاهش اثرات لوودوپا خواهدشد.
نكات قابل توصيه: 1 ـ اين دارو در بيماران‌سالمند و بيماراني كه بمدت طولاني سابقه‌بيماري پاركينسون دارند، ارزش اندكي‌دارد، چون اين افراد نمي‌توانند مقادير زياددارو را تحمل كنند. همچنين در بيماراني كه‌علاوه بر بيماري پاركينسون، بيماري‌مغزي ديگري نيز دارند، لوودوپا ارزش‌كمي دارد، چون اين افراد به عوارض‌جانبي اين دارو حساسيت بيشتري دارند.همچنين در پاركينسون ناشي ازبيماري‌هاي دژنراتيو مغزي نيز معمولا به‌لوودوپا پاسخ ايجاد نمي‌شود.
2 ـ درمان با لوودوپا بايد با مقادير كم‌شروع و به‌صورت تدريجي مقادير دارو راافزايش داد (با فواصل 2 تا 3 روز). مقدارنهايي معمولابر اساس افزايش تحرك‌بيمار از يك طرف و عوارض جانبي محدودكننده داروي مصرفي از طرف ديگر تعيين‌مي‌شود. فواصل بين مقادير مصرف مهم‌است و بايد بر اساس نياز هر بيمار به‌طورجداگانه تعيين شود.
3 ـ تهوع و استفراغ ندرت باعث محدوديت‌در مقدار داروي دريافتي مي‌شوند.مصرف دارو بعد از غذا تحمل آن را براي‌دستگاه گوارش بالا مي‌برد.
4 ـ قطع مصرف دارو بتدريج صورت‌گيرد.
مقدار مصرف: در ابتدا mg/day 500 ـ 125به صورت منقسم بعد از غذا، تجويزمي‌شود كه بر اساس پاسخ بيمار افزايش
مي‌يابد.
اشكال دارويي:
Tablet : 500 mg
